Dag 14 laatste dag Jeruzalem

Dag allemaal!

Inmiddels allemaal veilig thuis aangekomen maar om toch dit aft e sluiten nog een klein verslagje over de laatste dag. Heeft iedereen zijn boek ook compleet :)!

Woensdagochtend was dus de laatste dag aangebroken dat wij nog iets konden betekenen en konden zien in en rond Jeruzalem. Omdat een aantal projecten goed afgerond zijn, bleven alleen de boekwinkel (Roel en Willem), de bapthistentuin en de gaarkeuken over. Een handjevol bleef achter maar de meesten hebben vol enthousiasme ‘s ochtends hun klofje weer aangetrokken en handen uit de mouwen gestoken. Het was prachtig weer, dus vooral de buitenwerkers boften daarmee. Het was wel een korte ochtend, want om 12.30 uur moesten we klaar staan voor onze laatste trip naar Bethlehem.

Met de bus en chauffeur Mustafa (=de gekozene leerden we) en gids Joseph gingen we op weg. Bethlehem ligt maar zo’n 8 kilometer van Jeruzalem vandaan. Het is een zogenaamd A gebied, dat wil zeggen volledig onder Palestijns bestuur, alleen mogen ze geen eigen politie ed hebben, het blijft Israel. We zien de muur die Israel gebouwd heeft en met succes aanslagen heeft weten terug te brengen, maar daardoor wel Bethlehem tot een soort van gevangenis maakt. We reden door de checkpoints zonder problemen. Bethlehem ziet er netjes uit. We gaan eerst naar het kindertehuis Jemima. We worden warm welkom geheten en krijgen kort uitleg hierover. Je kunt voor uitgebreide info kijken op: www.jemima.nl maar kort alvast van hun website geleend:
“Onder de Arabische bevolking op de Israëlische Westbank is verzorging van gehandicapten niet vanzelfsprekend. Veel gehandicapte kinderen worden verwaarloosd en verborgen gehouden. In deze Arabische samenleving wil Jemima een huis bieden waarin liefde en zorg centraal staan. We willen als christen present zijn in het land van de Bijbel met daden die van Zijn liefde getuigen.”

Het ziet er netjes, vrolijk en warm uit. We gaan eerst naar het gedeelte waar ongeveer 22 kinderen in dagopvang opgevangen worden. We zien hoe ze liefdevol verzorgd worden, er met ze gespeeld worden, ze fysiotherapie krijgen. Ontroerend. Hierna gaan we naar een ander gedeelte waar de permanente interne opvang plaatsvindt. Hier geven ze aan ongeveer 30-40 kinderen opvang. Ook daar ontroerend en mooi om te zien hoe deze kinderen een goed plekje krijgen.Jemima is helemaal afhankelijk van giften en dat maakt het moeilijk en afhankelijk, vooral nu het zo groeit. Ziekenfonds bestaat niet en er wordt niks aan subsidie of iets dergelijks ontvangen. Alles komt vanuit kerken en andere gulle gevers uit Nederland. Het is ooit door een Nederlands koppel begonnen met adoptie in het klein, en dus behoorlijk uitgegroeid!

Hierna worden we naar de werkplaats gebracht waar kinderen die het kunnen uit Jemima en jongeren opgevangen door het Amerikaanse YMCA (vangen oa jongeren op die in het conflict gewond zijn geraakt, er wordt niet gevraagd actief of passieve deelname, en die in het normale arbeidsproces niet meer mee kunnen draaien) geleerd wordt met olijfbomenhout te werken. Prachtige dingen zien we daar, we krijgen een kleine demonstratie en later in de winkel hebben we ons uit kunnen leven. De opbrengst komt ten goede aan Jemima en YMCA.

Daarna zijn we naar de geboortekerk geweest. Weer staat hier een grote Fransiscanen /kruisvaarders kerk met prominent het kruisvaarders kruis overal aanwezig. Voor ons best weer slikken, wat een tierlantijn weer op deze plek. Er wordt uitgelegd dat voor 99% zekerheid dit de plek moet zijn geweest waar Jezus is geboren. Er zit een grot onder waar de Jezus geboren zou zijn, vroeger bouwden ze de herberg op een grot en de dieren werden dan in de grot gehouden, de stal. Helaas hebben ze de grot helemaal aangekleed met Byzantijnse klederen en veel pracht en praal en een zilveren/gouden ster op de grond waar DE plek zou zijn. En…. Aan de muur het kruisvaarderskruis en het vrijmetselaarsteken met het kruis er achter geklemd… kriebels.

Maar goed, in een een kapel heeft de groep prachtig het Ere zij God gezongen. Na nog wat details en uitleg ook over de situatie van de Westbank, mogen we nog even rondwandelen en koffiedrinken in Bethlehem en gaan we om 18.15 uur weer terug in de bus. Ditmaal bij de checkpoints strenge controle en gewapende Israëlische soldaten die de bus grondig nakijken of er geen Palestijn illegaal verstopt zit.. we rijden door de muur en zijn weer op ander gebied, erg apart.

Na een ritje weer terug in het hotel en heerlijk onze laatste maaltijd verorberen. Hans van de NEM komt afscheid nemen en ook Corrie van Manen komt ons nogmaals bedanken en gedag zeggen. Ze verteld wat het werk voor een getuigenis heeft gedaan, haar buren en ook die van Wilma kunnen er niet over uit dat een stelletje christenen uit Nederland vrijwillig in de vakantie in hun tuin komt werken en het dan ook nog zo professioneel (Huib!) en verzorgd achterlaten! De Heere heeft het werk doel laten treffen! Ook de baptisten gemeente is erg dankbaar en veel lof over hoe het werk geleverd is (Arjen!). Etc, ook andere projecten. Fijn om te horen.

Gerrit verteld ons nog kort over Gain en zijn werkzaamheden, Willem over de NEM. Arjen krijgt namens de hele groep gedenkstenen, kamelen en een joodse vlag – grotendeels dankzij hem en Berthine begrepen wij zit iedereen daar, God gebruikt zijn grondpersoneel!

Nou en dan toch echt er aan geloven, koffers pakken en sommigen nog wat slapen! Om 01.15 uur worden we gewekt, kunnen wat eten en koffie drinken en dan de bus in naar Tel-Aviv. Gaap. Op de luchthaven strenge controles en veel vragen, alleen maar goed en niet vervelend, maar iedereen zonder kleerscheuren het vliegtuig in. De vliegtocht is heel voorspoedig en voor we het weten staan we weer op koude Nederlandse bodem, zelfs vroeger als gepland. En dan… de blijdschap onze familie weer te zien, heerlijk! Voor mij persoonlijk heerlijk mijn 2 kleine meisjes en mannetje in de armen te kunnen sluiten. En Nelleke, bedankt dat je ons met Gain rozen op stond te wachten, leuk gebaar!

Iedereen hartelijk dank voor de waardering voor deze site. Met veel plezier gedaan, al was het ’s avonds laat nog wel eens jezelf er toe zetten het te doen, maar het gaf ons juist ook extra voldoening dat we zoveel trouwe lezers hadden! We waarderen de presentjes die we van Ineke en Diny Rijneveld en Gerdien Ebbers hebben ontvangen, niet gehoeven – de dank was ons al meer als genoeg. Maar fijn hoor, nogmaals dank! En toen afscheid van iedereen, gek na 2 weken zo intensief met elkaar opgetrokken te zijn.

We hopen dat iedereen fijn thuis is en alles kan laten bezinken. Best lastig even de knop weer om te zetten. Denken jullie eraan de werkfoto’s voor zondag door te sturen aan Jorieke?

Tot op de reunie!
Shalom!
Jorieke en Renate