Dag 3 en 4

Shalom allemaal!

Hartelijk dan voor de leuke reacties, fijn te weten dat jullie mee kijken en leven! We hebben de diverse berichten en groetjes overgebracht en daardoor een aantal mensen de hele dag aan het glunderen gemaakt:)

Zondag moesten we vroeg aantreden voor ontbijt want we hadden weer een uitdagend reisprogramma voor de boeg! We hebben weer genoten van ons eitje, salade, tonijn, “klontjeskaas” in de ochtend, en dankbaar als we zijn kwamen de zelf meegebrachte hagelslag, honing, kaas en Nutella ook op tafel. Hierna zijn we af gaan reizen naar de Golan. De gids had de vorige dag spookweer voorspeld hoog op de Golan, dus iedereen met dikke truien en lange broeken de bus in…. Hoe fout blijkt later, stralende dag!

We zijn eerst naar een kibbutz aan het meer van Galilea gereden waar we onze gids van die dag hebben opgepikt. Hij is een Tsjechische Jood, getrouwd met een Nederlands en 2 kinderen die nu sinds 1,5 jaar actief is bij L’Chaim, een organisatie die er is voor Holocaust overlevenden. We kregen eerst een introductie en video over het werk van L’Chaim te zien. Erg indrukwekkend. Bijvoorbeeld een vrouwtje uit de Oekraine, alle familie kwijt door de Holocaust, heel haar leven kapot, naar Israel vol hoop om daar in grote armoede en eenzaamheid terecht te komen. Ze mogen niet werken van de staat maar krijgen 80 euro in de maand om van rond te komen terwijl de levensstandaard daar hoger ligt als hier! Dat lukt dus niet, en ze hebben niemand die naar ze omzien. Toen Daniel, oprichter van L’Chaim hier de eerste keer kwam en haar ellende zag, zei ze dat ze maar een wens had, ze wilde dood. Hij zei wat let je? Zei antwoordde ik durf het niet zelf. Hij zei dan moet je leven, heb je geen keus. Toen hij zijn hulp aanbood, spuugde ze in zijn gezicht en zei vol verachting “beloftes… ga weg!” Geen enkel vertrouwen meer. Door één op één contact, ze adopteren ze, weten ze het vertrouwen voorzichtig te winnen en nemen ze hen op in hun familie. Geven ze fysieke en materiële steun waar nodig, maar nog meer liefde en familie. Dit is maar één voorbeeld….

Hierna gaf onze gids ons een introductie over de Golan vlakte, bezet gebied zoals dat heet. Hij legde uit waarom het zo strategisch is, als Israel dit op moet geven wat iedereen wil, heeft Israel naar de mens gesproken geen kans. Hierna nam hij ons per bus mee de Golan in, geweldig mooi zeg. Glooiend landschap, vulkanisch met overal basalt keien. Groen en super vruchtbaar met veel fruit- en vee teelt. En…. Afgezette gebieden met prikkeldraad me bordjes “Mines!!!” verroeste auto’s als gedenktekens aan de oorlog, die op een mijn gereden waren. We zijn gestopt bij een gedenkmonument aan de oorlog, hier zag je schuilkelders en loopgraven van het leger. Hierna zijn we doorgegaan naar een vulkaan waarbij je zo’n beetje op de grens met Syrie zit en dus uitzicht hebt over Syrie aan de ene kant en achter de berg Hermon Libanon aan de andere kant. Hier is zwaar gevochten, je ziet ook de verwoeste Syrische stad Kunetra met daarnaast een VN post. Veel uitleg gekregen weer.

Hierna gingen we een bezoek brengen aan Moshav Keshet. Moshav is net een stap verder als een kibbutz. In een kibbutz is alles gemeenschappelijk, in een moshav hebben de mensen eigen grond en huizen en is zijn een aantal dingen gemeenschappelijk. Ze wonen er nu met 110 families. De Rabbi neemt ons mee naar een hoog punt waar we uitzicht op de omgeving en hun gebied hebben en hun mashov kunnen overzien. Hij vertelt over hun simpele manier van leven met centraal de studie van de Thora. Ook worden komen hier jongens uit Israel en van buiten ontvangen die studeren en dienen bij de hulp die L’Chaim 100 holocaust overlevenden biedt. Hierna worden we hartelijk uitgenodigd voor koffie en cake, laat een Nederlander zich geen 2x zeggen en krijgen we wat één van de medereizigers mooi zei een superpreek die nog nooit zo gehoord is van Daniel Braun, de oprichter van L’Chaim. Heel treffend, fel, scherp – uit het diepst van zijn ziel schetst hij hoe David leefde – echt leefde met al zijn emoties dat ze hem zelfs voor gek verklaarden toen hij danste. Hoe wij dat ik de materiële wereld kwijt zijn geraakt, vast zitten, niet meer echte vreugde kennen. Hij schetst Israel in deze tijd, in het licht van de profetieen, de toekomst die hij verwacht… uiteraard alleen volgens de Thora en niet het vervolg die wij Christenen er aan geven… Hij verteld hoe hij echt één op één hulp biedt aan de mensen, van hart tot hart. We zitten hier nog van bij te komen als de Rabbi zich ontpopt tot musicus en voor ons gitaarspelend en met mondharmonica voor ons gaat zingen. Hierna hebben we de appelfabriek bezocht en mogen proeven en zijn we weer ingeladen.

Terug zijn we over de Jordaan gereden en weggedommeld en terug naar ons hotel in Haifa gegaan. Daar hebben we heerlijk gegeten en de avond afgesloten met zingen en nabeschouwing over de dag en het heftige betoog van Daniel Braun. Einde van een zeer bewogen maar mooie dag!

Maandag 1 februari 2010.
Februari en… warm! Heerlijk genieten is dit. Moesten helaas weer vroeg aantreden, maar dat deden we graag want we gaan eindelijk vandaag de handen uit de mouwen steken! We zijn in 2 groepen gesplitst: ééntje ging naar Ebenezer Home – bejaarden tehuis waar veel moest gebeuren: tuinbankjes schilderen, tuin aanpakken en lokken (is mij verteld randjes van stof/kleding afwerken voor de mede handwerk leken onder ons). Dat was natuurlijk koren op de molen voor de schilders, hoveniers en handwerkers onder ons! Helemaal profi aangepakt dus. Ze begonnen met rek- en strekoefeningen in de tuin om spieren los te maken, waarna ze in 3 groepen gesplitst hun taken gingen vervullen. De schilders hadden de klus zo gepiept waarop één op de piano is gaan spelen en vervolgens een oude Duitse Jood die niet meer kon lezen een oude Duitse brief heeft voorgelezen en gedicteerd heeft teruggeschreven voor hem. Een bijzondere ervaring.

De andere groep is per bus naar The House of Light gegaan. We wisten niet wat te verwachten, waren met kleding op alles voorbereid. We werden superwarm ontvangen met koffie en cake zoveel als je wilt. We krijgen een korte introductie over het werk dat ze doen. Ze zijn een Arabisch christen echtpaar wat na hun pensioen actief hiermee bezig is. Ze vullen hun huis wekelijks met 60-80 kinderen en daarnaast 25-40 volwassenen waarmee ze allerlei activiteiten doen. Ook organiseren ze kampen en hebben ze steeds vrijwilligers aan het werk – nu bijvoorbeeld is er voor een jaar een jongen uit Stutgart. Daarnaast bezoeken ze mensen in de gevangenis om steun en één op één contact te geven. Te veel en met zoveel liefde dat het niet weergegeven kan worden zo even zwart op wit! Geweldig. Wij hebben een klein steentje bij mogen dragen door onderhoud in de tuin te doen en de muur van het dakterras van verf te voorzien. Geen straf! Heel hoog met een prachtuitzicht, in de verte de zee, in het zonnetje, wie wil dat niet! Alleen gooide onze gastheer hele emmers water door de verf, waardoor na 3 keer verven de beton er alsnog door kwam.. niet getreurd, hij was blij! Volgende week komt er een hek op en vloer in zodat hij met de kinderen daarboven kan zijn. We werden superverwend met schalen fruit en hapjes en drinken. Aansluitend een enorm uitgebreide, Arabische super lekkere lunch en presentjes mee naar huis… en dat voor die paar uurtjes werk. Heerlijke dankbare mensen, vol geloof en vertrouwen op hun God en in Jezus. We hadden moeite met afscheid waardoor we prompt te laat waren voor onze volgende tocht!

Op naar Ceasarea … Dit stadje bekend uit de Bijbel is helaas verwoest, maar nu gedeeltelijk opgegraven en gerestaureerd. We hebben een film over de geschiedenis gezien, rondgelopen, gezongen in het theater maar vooral… aan zee gezeten en gelopen! Prachtig, genieten! Toen om 1700 uur de zon bijna onderging zijn we ingestapt en vol verwachting naar het volgende onderdeel gereden… feestje met de Holocaust overlevenden. Die hadden er een hele officiële happening gemaakt compleet met de burgemeester, voorzitter veteranen stichting etc. Veel toespraken…. Aanwezig waren circa 40-50 holocaust overlevenden, voornamelijk uit Oekraine afkomstige Joden en dus werd alles van Russisch naar Engels en tenslotte Nederlands vertaald. Maar daarna hebben wij met gouden kelen enkele mooie liederen gezongen, zij in het Russisch ons toegezongen en enthousiast gedanst en was de sfeer goed! Wij “trakteerden “ op diner waar we allemaal van gegeten hebben en ondertussen zoveel mogelijk met de mensen vermengd om hun proberen wat warmte en aandacht te geven. Wat ook werkte, veel zoenen en knuffels in ontvangst genomen! Sommigen konden enkele woorden Duits en daarvan hoorde je soms glimpen van trieste verhalen, over kampen, vlucht, kinderen verspreid. Maar positief over hun verblijf nu. Een mooie ontroerende bijeenkomst.

En tsja dan weer realiteit, terug naar hotel, koffers pakken en naar bed! Morgen moeten we supervroeg op, 7 uur ontbijt, 7.30 vertrek en koffers en alles klaarstaan! We vertrekken uit Noord-Israel en gaan door de woestijn naar het Zuiden. Op zoek naar kamelen! Of we internet hebben in een bedoeinen tent, verwachten we niet dus berichten volgen waarschijnlijk pas weer in Jeruzalem- mogelijk pas na 2-3 dagen gezien het programma…! Dus tot gauw!

Groetjes Jorieke en Renate